woensdag 22 oktober 2014
Dag 7, Central Park en wat andere Amerikaanse dingen.
We zitten met onze hotelkamer op de 37ste etage. Dat klinkt erg hoog en dat is het ook. Gelukkig hebben we geen last van. Het gebouw wiebelt nog niet of zo.. Iedere keer moeten we met de lift naar beneden. Vanaf 37 naar 0 gaat best snel. Mits je niet steeds moet stoppen om mensen in de lift te laten.
Ons hotel ligt aan de voorkant aan de 8ste straat. Best druk hoor. De achterkant is heerlijk rustig. We kijken vanuit de kamer dan ook uit op de Houdson River. Het uitzicht is prachtig.
Vandaag een dagje naar Uptown, naar het Central Park. We gingen met de metro want het park was ruim 45 straten lopen weg. We stapten midden in het park uit. Grappig je komt uit de metro, steekt de straat over en hup het park in.
Het park is erg groot. Er is ruim 109 km voetpad, er zijn aangelegde meertjes, er zijn wel 30 bruggen, run-pad en een ruiterpad. Door de weeks mogen er wel auto’s rijden in het park maar in het weekend niet. We kwamen trouwens niet veel auto’s tegen.
Qua hardlopen was het erg druk. Je zag ook dat ze diverse tribunes aan het opbouwen waren. Dat is voor de New Yorkmarathon, welke volgende week gehouden wordt.
Wij begonnen boven in het park. We wandelen eerst langs de Jackie Kennedy poel. Een indrukwekkend water waarbij je mooi de weerspiegeling in het water ziet.
We wandelden over de kronkelweggetje. Het wandelpad is een beetje klein als je dat vergelijkt met het runningpad. Blijkbaar is er daar meer behoefte aan.
Met onze reisgids in de hand gingen opzoek naar de bezienswaardigheden. We waren opzoek naar een beeldje toen we een lief kleuterklasje tegen kwamen. Ze gingen op bosexcursie. Ik kon het natuurlijk niet laten om deze even op de foto te zetten.
Het beeldje was gevonden. Een beeld van Alice in Wonderland. Mooi gemaakt en best groot.
Vervolgens het beeld van Hans Christian Andersson. Ergens achteraf was hij te vinden. In de zomer worden er ook sprookjes verteld rondom het beeld.
We hebben nog een aantal bruggen bekeken en wat mooie tunneltjes. Shakespeare kwamen we ook nog tegen net als Columbus en andere belangrijke figuren. Een draaicarrousel draaide nog in de kinderhoek.
Aan het einde zagen we nog de ZOO met mooie beeldje van de Huskyhond.
Wat een wandeling was dat. Uiteindelijk hebben we ruim 3 uur in het park gewandeld. Gelukkig was het net eventjes droog. Vandaag was het weer niet zo mooi als de afgelopen dagen. Maar ja, het was droog tijdens de wandeling.
Vervolgens nog even langs het Musuem of Art. Erg mooi gebouw. Binnenin was het ook erg mooi.
Als je in New York bent moet je natuurlijk ook even shoppen. We gingen naar Bloomingdale. Dat is een super de luxe warenhuis waar ze echt alles hebben voor een zeer brede beurs. We hebben even gekeken bij de kerstafdeling. Wat prachtig zeg. Alsof het kerst is ….
Op de terugweg nog wat souvenirs gekocht en wat rond gekeken. We kwamen het gebouw van de New Yorkse krant nog tegen.
Na het eten gingen we nog even op pad. Wat een regen kwam er toen naar beneden. Niet gewoon zeg. Gelukkig hadden we een paraplu. In winkels vinden ze het niet echt fijn met een natte plu dus hebben ze het volgende bedacht.
Een langwerpige zak waar je je plu in kunt doen. Zo wordt het daar niet nat. Wij vonden het wel een leuke oplossing voor het natte ding.
’s-Avonds zagen op het nieuws dat er een storm New York teisterde. En dat dat daar grote hoeveelheden regen bij hoorde. Dat klopte….
Tot gauw, ohh morgen moeten we alweer inpakken…..
Liefs Michele en Celeste
dinsdag 21 oktober 2014
Dag 6 zuidpuntje van New York
Eigenlijk een bijzonder dagje vandaag. Een dagje zonder woorden.. we bezochten namelijk het 9/11 museum. Een raar sfeertje hangt daar, veel indrukken opgedaan en ons toch echt beseft dat je zoiets echt niet mee wil maken. Wat moet dat vreselijk geweest zijn voor de mensen in de stad.
Stukje geschiedenis: op 11 september 2001 werd een aanslag gepleegd op de Twin Towers. Een aantal terroristen volgen met een gekaapt vliegtuig de toren in. Een vliegtuig in de ene toren en een ander vliegtuig in de andere toren. De terroristen hadden de vliegtuigen gekaapt. Dit waren gewoon binnenlandse vluchten in Amerika. Op diezelfde dag vloog ook een vliegtuig in het Pentagon (regeringsgebouw) en eentje stortte neer in de woestijn. Het totaal aantal slachtoffers van deze aanslagen is 2977 mensen. Dat waren de mensen in de towers maar ook in de vliegtuigen. Er zijn ook veel hulpverleners omgekomen.
Wij gingen het pas aangelegde museum bezoeken. Het museum is deels ondergronds. Je ziet als het ware een driehoek en dan heb je zo zicht op de muren die de aanslag overleefd hebben.
Je komt binnen in een grote hal waar je zicht hebt op de muren. Zeer indrukwekkend dit.
Je ziet steeds stukken metaal die gewoon zijn afgebroken door de aanslag. Bizar om te zien.
Een stuk trap hebben ze ook neergezet. Je zou denken dat iedereen door de trap wel uit zo’n gebouw kan gaan. Nee dus. De trappen waren aan de zijkant en na elke verdieping moet je weer nieuwe deuren openen om bij een volgende trap te komen. Dat ging niet omdat er toen al delen verwoest waren door het instorten. Maar 18 mensen hebben het gebouw verlaten dmv de trap.
Een aardige vrouw vertelde ons veel informatie over het proces.
We zagen ook nog een kapotte televisietoren. Deze stond boven op het gebouw. De tijd op de dit stuk metaal stond stil om 9.28 uur, het moment van de aanslag.
Verder was er nog veel te zien. Spullen van slachtoffers, een hele muur vol met alle foto’s van de mensen die zijn omgekomen, kapotte brandweerauto’s en nog veel meer.
Beneden werd meer aandacht besteed aan de vliegtuigcrash zelf. Daar was ook van alles te bekijken. Een raar detail was de je op film zag hoe de aanslagpleger gewoon met wapen! door de veiligheidsmaatregelen gingen. Je zag dat een van de mannen net deed alsof hij zijn veter strikte maar ondertussen gauw het detectiepoortje uitzette.
Gek dat het toen nog kon. Maar ja het is ook alweer 13 jaar geleden. We kwamen nog een vrouw tegen in de metro. We praatten even met haar. Ze zei dat ze erbij was in New York tijdens de aanslag. Je zag dat het haar na al die jaren emotioneel toch nog wat deed. Daarbij merkte de vrouw op dat zoiets niet meer zou kunnen gebeuren nu. Mensen zijn veel wijzer en de communicatie gaat een stuk beter en sneller dan toen.
Op de plaats waar toen de Twin Towers stonden staat nu de Freedom Tower. Een mooi gebouw, alsof deze er altijd al gestaan heeft.
Toch een beetje onder de indruk gingen we naar het vrijheidsbeeld. Ohh mooi blijft zij. We konden ook Ellis Island zien. Het eilandje waar vroeger de vluchtelingen aan land kwamen.
Weer verder aan de wandel richting de Brooklyn Bridge. Deze brug is een hangbrug gemaakt van staal. De brug hangt aan staalkabels waarvoor een totaal van 5657 km staaldraad is gebruikt.
Je kunt er helemaal overheen wandelen. In het midden is een soort uitkijkpunt waar wat uitgelegd wordt hoe de brug gemaakt is. We wandelen er overheen en weer terug.
Vervolgens aan de wandel naar Wall Street. Ja ook daar valt een hoop te zien. George Washington, mooie gebouwen en nog veel meer. Het viel op dat het daar wel heel erg druk was. Maar ja, wat wil je rond 17.00 uur. Dan gaan de kantoren toch gewoon uit?
’s-Avonds nog even naar Times Quare geweest. Het lijkt wel overdag met al die lichtreclames.
Liefs Michele en Celeste
maandag 20 oktober 2014
dag 5, de toerist uithangen in New York
Vandaag heerlijk geslapen in ons hotelbedje in New York. We hebben een mooi hotel aan 8th Avenue. We zitten op de 37ste verdieping en hebben een prachtig uitzicht over de Hudson River. Het was steeds mooi helder en zonnig weer dus we konden ver kijken.
een prachtig gezicht zo de zonsondergang vanaf je hotelkamer.
We gingen weer op pad vandaag. We begonnen de dag met een ontbijtje bij Starbucks. We hebben meestal hetzelfde, 2 bagels en 2 café Latte. Hmm heerlijk om de dag zo te beginnen.
Empire State Building stond er als eerste op de planning. Dat is hier vanaf het hotel praktisch om de hoek dus we liepen er zo heen. Rond 10 uur waren we er. Wauw wat een mensen al, die ook dit gebouw wilden bezoeken.
Het Empire State Building is een van de hoogste wolkenkrabbers van New York. Het gebouw is in 1931 gebouwd. Als je dat bouwproces volgt dan zie je op de foto’s wat een groot project dat geweest moest zijn. Er werken meer dan 4000 mensen per dag aan! Het gebouw is 443 meter hoog.
Oorspronkelijk zou het 86 verdiepingen hoog zijn, maar er werd een 46 meter hoge aanlegmast voor zeppelins opgezet. Momenteel is de mast in gebruik als televisie- en radiomast.
De lift doet er ongeveer 33 seconden over om de 80ste verdieping te bereiken. (daar stopt deze eerst) Hier moet je er uit en loop je een rondje over de verdieping. Ze ziet dan hoe het gebouwd is. We hadden een Amerikaanse audiotour bij ons, die ons van de achtergrond informatie voorzag. Gelukkig is ons Engels best goed, zodat we dit makkelijk konden volgen.
Van de 80ste verdieping neem je nog een lift naar de 86ste verdieping. Hier is het platform waarbij je rondom het gebouw kunt lopen. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de stad.
op een van de uitzichtpunten op het platform zie je dit
Toen we weer beneden waren gingen we na de lunch opzoek naar wat andere toeristische plekjes. Allereerst New York Public Library of te wel de openbare bibliotheek van New York. Een zeer mooi gebouw van buiten maar ook zeker van binnen. De plafondschilderingen zijn zooo mooi!
Maar er zijn er natuurlijk ook boeken. Er zijn boekenplanken met een totale lengte van 140 kilometer waarbij er ongeveer 7 miljoen boeken staan. Ze hebben 10.000 bladen te lezen uit 128 landen. De leeszaal is tegenwoordig geen leeszaal meer maar een WIFI-zaal waarbij iedereen op een laptopje zit te werken.
Het volgende gebouw in ons reisgidsje was Grand Central Terminal (treinstation) Wat binnen als eerste opviel was de informatiekiosk. Deze vierzijdige klok geeft aan alle kanten de tijd aan. Het plafond was gewelfd en daar zag je sterrenbeelden in. Het is niet alleen een mooi gebouw maar het is gewoon een station dus de reizigers renden af en aan.
Volgende gebouw was het Chrysler Building. Jammer dat je daar niet omhoog kunt, maar het is een kantoorgebouw dus er werd gewerkt. Je kunt wel in de lobby kijken waar ze het bouwproces van het gebouw keurig uitleggen aan de hand van foto’s.
Te voet weer verder langs de diverse gebouwen uit het boekje waaronder het Daily News gebouw.
Aan het einde van de straat lag het gebouw van de Verenigde Naties. De vlaggen die ervoor staan, zijn van alle landen. Ze staan op alfabetische volgorde. De Nederlandse vlag hadden we snel gevonden. Het gebouw wordt heel streng bewaakt. Je komt er niet zomaar binnen. Een aantal Chinese mensen waren er aan het demonstreren maar zij werden gauw de andere kant opgestuurd.
Dit gebouw was het verste weg van ons hotel dus begonnen we aan de terugreis. Onderweg nog wat leuke plekjes gezien waaronder Sint Pauls Kathedraal. Jammer daar was weinig te zien, deze stond zelfs binnen helemaal in de steigers.
Als laatste Rockefeller Center gezien. Er ligt een schaatsbaantje voor, daar werd druk op geschaatst. Ook leuk met 17 graden boven nul!
In de omgeving hiervan vind je de NBC (dat is een televisiezender) studio’s. Een hoop neonlichtbalken en veel reclame voor hun programma’s. We hebben gisterenavond een stukje van The Voice gezien met o.a. Fahrell en Adam Lavie. Precies het zelfde programma als bij ons alleen dan met Amerikanen.
Via de Times Square bereikten we ons hotel weer.
’s Avonds deden we echt Amerikaans. We gingen eten bij een Amerikaanse diner. Dat was leuk. Alleen konden we amper de helft van het gekregen eten op, zoveel kreeg je!
Tot gauw
Xx Michele en Celeste
zondag 19 oktober, onze treinreis
Alweer 4 dagen hier, wat vliegt de tijd! We hebben het idee toch niet lang alles gezien te hebben. We wilden nog graag even blijven, volgende keer dan maar weer. We hebben een kaartje voor de trein naar New York al gekocht dus we moeten wel.
We hadden alle spullen weer opgeruimd en we gingen op pad. Het is station is erg dichtbij, dus namen we metro voor 4 haltes. Goed te doen, vooral op zondag dan is het niet zo druk.
Op het station is natuurlijk alles weer groot. Ze hebben het daar over gates! t/m L. Even zoeken op het bord waar we heen moesten. We keken bij het trein nr. 88, maar die ging naar Boston. Gelukkig hebben we nog wat topografische kennis en New York ligt op de weg naar Boston. (een andere trein naar New York was er ook maar die ging niet op onze tijd..)
Toen maar weer in de rij. Wat een lange instaprij omdat de trein vertraagd was. Dus aansluiten maar en wachten. Er was natuurlijk weer WIFI dus appen maar met het thuisfront tijdens het wachten. We moesten naar gate K. Dat is op de foto nog ver weg.
Ruim een half uur te laat mochten we instappen. Echt handig gaat dit niet met een grote koffer maar goed. We zochten een plaatsje. Er waren rijen van steeds 2 stoelen naast elkaar. Geen plaatsje meer naast elkaar, maar een behulpzame mevrouw stond voor ons op om ergens anders te gaan zitten.
We zaten en daar ging de trein. Ruim 4 uur hebben we er over gedaan. Het was een mooie rit. Veel gezien. Grappig was dat er WIFI in de trein was en als je dat opstartte kwam je op de internetpagina van Amtrak (de naam van de trein) dan kon je precies volgen waar je met de trein was. Dat was leuk om te zien.
In New York stapten we uit. We kwamen in een soort grote hal uit. Waar de verschillende uitgangen waren. Oh jee, welke moesten we hebben? We zochten naar een Taxi maar welke? We besloten omdat eerst eventjes te vragen bij het informatiepunt. We zagen veel mensen richting zuid gaan, zou dat het zijn. Bij het informatiepunt was niemand te zien, maar we zagen een bordje voor de taxistandplaats dus hup er heen. We wachten en er kwam een taxi die ons naar het hotel bracht.
Dat was best grappig want de taxichauffeur keek ons vreemd aan toen wij het adres zeiden. Wat bleek? We zaten maar 3 straten in de taxi… hadden dus best kunnen lopen zo dicht bij was het station. (google-maps werkt blijkbaar ook niet optimaal als je thuis naar het Union Station zoekt..)
Het hotel is mooi maar de kamer is toch echt wel kleiner dan Washington. Ruime is geld is het motto hier dus tja. Wat gelijk hier opviel is dat het er zoveel mensen zijn! Niks rustige zondagavond hier. Iedereen op de been op naar de Times Square en Broadway
Een oud gezegde is dan ook: New York the city that never sleeps!
Morgen weer op pad als toerist
Liefs Michele en Celeste
zaterdag 18 oktober 2014
Hoera, vandaag geen last meer van een jetlag. Pff gisteren zo vroeg wakker, vandaag gewoon lekker op tijd wakker geworden. Dat gaf gelijk de gelegenheid om nog even te face-timen met het thuisfront.
Vandaag met de metro op pad naar de bezienswaardigheden. Op het programma staat Arlington, Pentagon en Capitol.
Maar we beginnen de dag natuurlijk met een Starbucks ontbijtje. Die nuttigen we in het park. Wat opvalt is de hoeveelheid mensen die er niet zijn. Oh ja, het is zaterdag dan wordt er bijna niet gewerkt. Dat is goed te merken. Als we op weg gaan naar het metro station is deze gesloten! Ahh verder op in de straat kun je er wel in. Dus lopen we naar de volgende halte.
Arlington ligt buiten de stad dus moeten we wel met de metro. Eerst maar even klungelen met een kaartje.. Hoe krijgen we een kaartje uit die automaat die alleen maar pasjes geeft. We krijgen hulp van een bediende. Het gaat niet van harte maar toch. 2x kaartjes voor de blauwe metrolijn a 2,75 per stuk. Geen geld, je mag zo lang blijven zitten als je wilt, als je maar niet boven de grond komt. Mooi systeem.
We stappen uit in Arlington centrum. Daar is de roltrap stuk, dus hup 50 treden omhoog klimmen. Goed voor de conditie….
We komen aan bij het grote Arlington National Cemetery. Wauw wat mooit. Dit is de begraafplaats waar meer dan 330.000 militairen liggen. Het is een groot landgoed van 252 ha. Dus een flinke wandeling voor ons.
Er is veel te zien. De stenen staan loodrecht naast elkaar. De verschillende oorlogen, waar de slachtoffers vielen, zijn ingedeeld sectoren. Eerst komen we langs Korea, wat veel dan. Toen op weg naar een deel wat je volgens de dame bij de balie gezien moet hebben.
Het graf van de Kennedy’s. Het park is groot maar ook met veel bergen en heuvels. We klimmen wat af. Links en rechts horen we wat Amerikanen mopperen van: oh no.. not an other stairs! Wij, met onze hollandse conditie, hebben nog weinig ongemakken.. Enfin boven aangekomen zien we het graf van John F. Kennedy. Indrukkendwekkend is de vlam die brand. Die is op de dag van zijn begrafenis door zijn vrouw Jackie aanstoken en brand eeuwig.
Diverse familieleden van Kennedy liggen op dit stukje groen.
Toen richting het old Amphitheater. Weinig te zien, een beetje vervallen. Jammer een prachtig plekje was het. Ondertussen nog heel veel grafstenen gezien. Daarna liepen we weer naar beneden richting het Memorial Amphitheater. Hier worden op Memorial Day de diensten gehouden. Er wordt daar dan de eer bewezen aan de mannen die voor hun land gevallen zijn. Ook worden er vaak militaire ceremonies gehouden. Wat groot is dat. We mochten even op de grote stoel hihi. Als echte toerist neem je dan natuurlijk een foto…
Ondertussen hoorden we een bel. Oh rennen naar het graf van de onbekende soldaat. Daar gebeurde iets bijzonders. Er was juist wisseling van de wacht voor dat grafmonument. We werden geacht stil te zijn en doodstil te staan tijdens deze ceremonie. Er werd een soort taptoe geblazen, een krans gelegd door schoolkinderen een andere soldaat nam de wacht over. Heel heel indrukwekkend dit!
Het graf van de onbekende soldaat bevat de resten van de onbekende soldaten die omkwamen tijdens de oorlog.
Verder nog even gekeken bij het Arlington House (het huis waar de familie vroeger woonde), het graf van Pierre L’enfant (architect die de stad Washington heeft ontworpen) en het Seabees Memorial (een monument dat gewijd is aan de Amerikaans marine)
Na ruim 3 uur wandelen en kijken kwamen we weer bij de uitgang. Moe maar voldaan. We dronken en wat en gingen op weg naar… het Pentagon.
We wilden eerst lopen naar het Pentagon, maar helaas er was geen voetpad. Alleen een drukke autoweg, dus dat deden we maar niet. Dus weer met de metro naar het Pentagon.
Het is was nog een flink stukje met de metro, dus blij dat we deze keer even de makkelijke weg genomen hadden.
We stapten uit en kwamen boven de grond. Wat gelijk opviel was dat er overal borden stonden van NIET FOTOGRAFEREN en er is heel veel politie op de been in en om het gebouw. Dus geen leuke plaatjes voor jullie. We durfden het echt niet aan.
Het Pentagon is een zeer imposant gebouw. Het is gemaaktuit, de stenen dan, uit zand en grind uit de bijgelegen Potomac River. Het is het grootste kantorengebouw van de wereld. Het is zeer efficient gebouwt, want het kost maar 7 minuten om van de ene naar de kant te komen.
Het Amerikaanse Ministerie van Defensie is hier gevestigd. Dat verklaart al die veiligheidsmaatregelen.
Op 11 september 9/11 werd er een aanslag gepleegd op het Pentagon. 184 mensen kwamen hierbij om. Naast het Pentagon is er dan ook een monument gemaakt waarbij elk slachtoffer zijn eigen monumentje heeft.
Vervolgens weer de metro in om naar de hele andere kant van de stad te gaan! We gingen naar het Capitol.
In het Capitol is de regering gevestigd. Helaas stond deze in de steigers en konden we deze niet goed zien. Bovenop de koepel staat Liberty of Freedom. Een reusachtig beeld.
We hebben het bezoekerscentrum nog wel even bezocht.
Veel overheidsgebouwen mag je alleen bezoeken als je Amerikaans Staatsburger bent, en helaas dat zijn we niet. Dus doen we het zo maar.
Uit gekeken en nog van alles gezien nl. LIberty of Congress (grootste bieb ter wereld) en nog veel meer mooie gebouwen en dingen.
We liepen terug over de Pennsylvania Avenue naar het Witte Huis en zo naar ons hotel.
Het was een mooie dag.
Morgen is ons laatste dagje hier. Dan gaan we met de trein naar New York, dat is spannend!
tot gauw
Liefs Michele en Celeste
1e dag Washington, 's middags
Na een bezoek aan het Washington Monument gingen we de The Mall op. Dat is een soort boulevard tussen het Capitol en het Washington monument. Hier zijn veel bezienswaardigheden te zien.
Allereerst kwamen we bij het National WWII Memorial. In de oorlogen waarbij Amerika betrokken was, vielen heel veel doden. Een zeer indrukwekkend monument is dit. Het is erg groot. Je weet bijna niet waar je moet kijken als je ronddraait.
Watals eerste opvalt is de Freedom Wall. Dat is een muur met gouden sterren erop. Het zijn er 4000. Deze herinneren aan de gestorven soldaten.
Aan de andere kant staat 56 granieten zuilen. Dit beelden de Amerikaanse staten uit waarbij soldaten gesneuveld zijn. Aan de zuilen hangt een granieten krans met eikenbladeren en tarwe. Het is een mooi en zeer indrukwekkend geheel.
Toen weer aan de wandel richting Lincoln Memorial. Een hele mooie tempel viel ons gelijk op. Er zitten 36 dorische zuilen aan. Lincoln bevindt zich in de tempel. Een groot beeld van Lincoln is daar te zien. Ze zeggen dat Lindcoln uitkijkt over het reflecting pool. Waardoor hij een mooi uitzicht heeft op het andere monument.
Lincoln z’n beeld is enorm. Hij zit in een stoel. Zijn beeld komt uit 28 blokken wit marmer. Het lijkt net of hij de toespraak hield.
Na alles goed bekeken te hebben wandelden we weer verder. Op naar het Vietnam Veterans Memorial. Hier is een grote muur te zien, die in een driehoek staat. Een punt wijst naar het Lincoln Memorial en de andere punt wijst naar het Washington Memorial. Op de muur staan de namen van 58.000 Amerikanen in de Vietnam-oorlog. Veteranen en familieleden laten op deze plek bloemen achter van hun overleden dierbare.
Omdat dit monument nogal abstract is werd er later een beeld van 3 soldaten toegevoerd. Er was nl. nog wat commentaar geweest dat het beeld te kaal was.
Verder aan de wandel naar het Koran War Veterans Memorial. Dat was erg bijzonder. De strijd die hier uitgebeeld wordt, is bijna de vergeten strijd. Hierbij waren zo’n 1,5 miljoen Amerikanen betrokken. De beelden kun je van voren of van achteren bekijken. Wat opvalt is dat de soldaten hun poncho’s aanhebben. Dit duidt op het slechte weer tijdens de oorlog.
Aan de voorkant van de beelden zie je nog een zwarte granieten muur waar de beeltenissen van ruim 2400 veteranen opstaan.
We liepen het parkje verder door op naar het volgende. Martin Luther King Jr. Memorial was aan de beurt. Dit grote beeld bestaat uit grote natuurstenen platen en aan de achterkant komt Martin Luther King tevoorschijn. Wat opvalt is de strenge gezichtsuitdrukking.
Toen verder aan de wandel, door de Tidal Basin, op naar het Franklin D. Roosevelt Memorial.
Een van de grootste monumenten. Dit bestaat uit 4 delen. Dit geeft de vier ambstermijnen weer. Naast beelden staan er ook watervallen. Roosevelt is de enige president die 4 termijnen president is geweest in Amerika. Roosevelt zie je in het begin in een rolstoel. Dit komt omdat hij vroeger polio had gekregen en daar verlamde benen aan over gehouden had. Zijn hondje Fala komt ook overal in terug.
Veel gezien ondertussen. Verder door de Tidal Basin naar Jefferson Memorial. Hier zie je een zuilen met een koepel. Midden in de koepel staat een groot beeld van Thomas Jefferson. Hij kijkt naar het witte huis. Het beeld is 6 meter hoog en weegt ca. 6000 kg.
Wat een indrukken hebben we vanmiddag opgedaan! We gingen lopend(!) oef toch wel ver, richting ons hotel.
Met een voldaan gevoel kwamen hier aan. We konden zeggen, gelukkig hebben we de foto’s nog. Dit was zeer de moeite waard vandaag.
Morgen met de metro op pad naar Arlington, Pentagon en Capitol.
Liefs Celeste en Michele
1e dag Washington, de ochtend
Ziezo, we zijn wakker geworden in deze wereldstad! Een beetje met een jetlag maar goed. We waren vroeg wakker maar ja, dat is juist handig als je veel van plan bent.
Het hotel is prima. Het ligt midden in het centrum waardoor je alles gewoon kan lopen. Dat vinden wij erg handig want als je loopt zie je veel meer dan wanneer je met de metro gaat.
Vandaag stond er veel op de planning. Maar dit alles lag heel dichtbij elkaar dus hup op pad.
Maar eerst een ontbijtje. Grappig om te zien dat iedereen hier gewoon opstraat ontbijt. Nee niets een boterham thuis. Gewoon met je koffie in je hand doorrennen naar de plaats van bestemming. Heel soms neem je er even een muffin bij dat hapt lekker weg en zo verlies je geen tijd.
Wij houden het gewoon bij een Starbucks ontbijtje, 2 koffie Latte en een bagel met boter en Philedelpia. Idiote hoeveelheden smeerkaas krijg je erbij. Een kuipje van 100 gram! (Daar smeer ik thuis tig boterhammen mee.. maar ja we zijn in de States he) We hadden een parkje gevonden om ons ontbijtje te nuttigen. Leuk om al die mensen die langs vliegen eens te observeren!
Toen op pad naar het Witte Huis. Opeens moesten we stoppen terwijl het licht op oversteken stond. We hoorden veel lawaai en ja hoor.. daar ging hij.. President Obama! Een flinke colone van 15 auto's, motors en natuurlijk 2x de pantserbolidie. Lachen dit!
Vervolgens naar het witte huis. Wat leuk om te zien. Er omheen gelopen en naar het visitors house geweest. Daar was een tentoonstelling van gebruiksvoorwerpen uit de het witte huis. Vanaf 1791 woont hier de Amerikaanse President. Er hebben er dus al heel wat gewoond. Een prachtig aangezicht was het.
In de omgeving hebben we de diverse gebouwen gespot. Zoals DAR Building, OAS Building, Eisenhower Building, Lafayette square, Treasury Building enz. We raakten niet uitgekeken. Zoveel moois was er te zien.
Daarna zagen we al in de verte het Washington Monument. Een gedenkteken gemaakt van 36.000 brokken marmer en graniet. Een grappig weetje is dat er in 1848 gebouwd werd maar toen was het geld op. Na 25 jaar gingen ze weer verder. Je kunt de kleurverschil qua steen heel goed zien! In 1879 was het eindelijk af. Het monument telt 897 treden naar de top.
Om het monument heen staan de vlaggen van de 50 Amerikaanse Staten.
Vervolgens gingen richting The Mall. Daar zijn vele bezienswaardigheden te zien. Maar in het logje, dag 1 middag, vind je daar meer van.
xx Michele en Celeste
Onze vlucht naar Washington
ja, ja daar zitten we dan! In Washington. Zo als gewoon verloopt een reisje van ons nooit vlekkeloos maar goed, dit hadden we zeker nog niet eerder meegemaakt! Hier onze avonturen!
Peter bracht ons naar het station. Dat ging prima, wel veel regen maar ach, je zit toch in de auto. De treinrit ging prima, we stapten uit in Schiphol. Daar loop je zo de vertrekhal in dus geen gedoe.
Eerst inchecken dachten we toen. Dat hadden we thuis geprobeerd maar dat lukte niet. Ach dachten we, hebben we wel eens meer gehad dus hier maar proberen. Na alle stappen doorlopen te hebben op het menu voor in te checken kwamen ze tot de conclusie:
MELDEN AAN DE BALIE... ahhh hebben wij weer. Lange rijen om bij een balie te wachten, dus hup in de rij. De stewardess die daar stond vroeg eerst of we wel een visum hadden voor USA.
Ja hoor, die hadden we gewoon! Dat was het ook niet.Bij de balie duurde het lang. Veel gekeken moest er worden in de computer en veel nagevraagd. Maar uit eindelijk was het accoord.
Pff een gelukje want we konden onze koffers gelijk gegeven en we hoefden dat niet meer door de bagage-dropp off te doen.
Toen richting gate! Oh nee stonden al die mensen in onze rij! Wat een enorm lange rij voor de security-check. (als je naar USA gaat wordt je tig keer gecontroleerd incl. de bodyscan). Wat hebben we daar lang gestaan! Schoot niet op. 2 mensen maar aan het werk en die stonden steeds gezellig met elkaar te kletsen. Ook leuk, maar niet op dit moment.
Onze stoelnummers werden al omgeroepen maar helaas instappen lukte niet want we stonden nog in de rij. Door de scan.. gelukkig we mochten door.
Toen nog even de laatste check bij de vliegtuig, bleek dat Celeste en ik niet naast elkaar zaten.. nou ook niet leuk dus. Maar een behulpzame stewardess regelde dat wel eventjes.
Na een vlucht van ruim 8 kwamen we aan. De tijd vliegen vlieg mee, beetje slapen, steeds wat eten en natuurlijk de nieuwste films kijken.
We kwamen aan, dachten we uitstappen maar... maar nee! Ze kregen de slurf erniet aan! ruim 20 minuten staan wachten eer we het vliegtuig uitkonden. Toen werden we met een sort vrachtwagentje naar de paspoortcontrole gebracht.
En je raad het! Ruim 2 uur in de zgn. line gestaan. Het lijkt wel een beetje op de poortjes die je bij de efteling ziet, zoals je moet wachten. Gelukkig hadden we WIFI en kletsen we nog wat met andere mensen die ook in de rij stonden. Toen we er bijna waren mochten we ineens naar de andere kant als USA-burgers.. oke maar weer. Toen waren we ook zo klaar. Koffers ophalen en hup richting Shuttle.
Een grappig Shuttle busje bracht ons naar het hotel. Maar je snapt het al, er was een flinke file. Na een rit van ruim 1 uur stonden we voor ons hotel.
Pff maar goed, we zijn er Het is hier leuk en vandaag gaan we op pad!
Dus er komen gauw meer avonturen van ons!
ciao Celeste en Michele